Na realizację uprawnienia do odwołania darowizny z powodu rażącej niewdzięczności, darczyńca oraz jego spadkobiercy mają rok. Po upływie tego okresu uprawnienie to wygasa. Termin jednoroczny może wydawać się krótki, jednak jest to podyktowane potrzebą eliminowania niepewności jaka mogłaby powstać po stronie obdarowanego. Z punktu widzenia gospodarczego owa niepewność jest złym stanem, zwłaszcza jeśli obdarowany podejmie działania mające na celu naprawienie skutków swojego zachowania, a darczyńca nie reaguje na ten fakt. Bieg terminu rozpoczyna się od momentu, w którym dowiedziano się o przyczynie odwołania darowizny, czyli od chwili powzięcia wiedzy na temat niewdzięcznego zachowania obdarowanego. Nie odnosi się to do sytuacji, w której skutkiem rażącej niewdzięczności jest utrata życia przez darczyńcę.

Darowiznę najlepiej odwołać w formie pisemnej.Art. 900 k.c. rozstrzyga w jakiej formie powinno być złożone oświadczenie odwołujące darowiznę. Ma to być forma pisemna przewidziana tylko do celów dowodowych. Dla formy nie ma znaczenia przedmiot darowizny, czy jest to rzecz ruchoma, nieruchomość, czy przedsiębiorstwo. Dopuszczalne jest też odwołanie darowizny w testamencie, jednak jego skuteczność bywa krytykowana, ponieważ formy testamentu bywają różnorodne. Innym powodem jest charakter czynności wywołującej skutek w momencie śmierci osoby sporządzającej testament. W takiej sytuacji nasuwa się pytanie odnośnie sposobu badania istnienia prawa do odwołania umowy darowizny. Przykładowo przy testamencie własnoręcznym, w którym brak jest daty, nie ma pewności co do momentu, w którym darczyńca (testator) dowiedział się o rażącej niewdzięczności, a także o moment samej czynności odwołania.

Nie można żądać odwołania darowizny w pozwie. Jeśli do tego dojdzie, powództwo zostaje oddalone bez merytorycznego badania skuteczności odwołania darowizny.

Aby odwołanie darowizny było skuteczne, nie jest wymagane nadanie temu oświadczeniu określonej treści. Przyjmuje się jednak, że powinno ono zawierać przekaz dla obdarowanego o charakterze jednoznacznym, że darczyńca odwołuje dokonaną na jego rzecz darowiznę. Co ważne, darczyńca nie musi przy tym uzasadniać dlaczego odwołał darowiznę.

Oświadczenie, którego treścią jest odwołanie darowizny powinno być skierowane do obdarowanego. Wywołuje ono skutek z chwilą kiedy dojdzie do niego w taki sposób, aby mógł zapoznać się z jego treścią. Warto wspomnieć, iż jest to jedynie skutek obligacyjny. Oznacza to, że nie prowadzi do powrotnego przejścia własności na darczyńcę. W sytuacji, gdy przedmiotem darowizny jest nieruchomość, to skutek rzeczowy zostaje osiągnięty przez przeniesienie darowanej nieruchomości z powrotem na darczyńcę. Następuje to poprzez umowę. W przeciwnym razie darczyńcy pozostaje możliwość wniesienia powództwa o zobowiązanie obdarowanego do przeniesienia własności nieruchomości. Jeśli wykaże się, że takie żądanie jest zasadne, to sąd w orzeczeniu stwierdza obowiązek pozwanego obdarowanego do przeniesienia na darczyńcę powoda prawa własności danej nieruchomości. Zgodnie z art. 64 k.c. w zw. z art. 1047 k.p.c prawomocne orzeczenie sądu w tej sprawie zastępuje oświadczenie obdarowanego, którego treścią jest przeniesienie własności nieruchomości na darczyńcę.

Często zdarza się tak, że w toku procesu o wydanie nieruchomości, która była przedmiotem darowizny podlegającej odwołaniu, obdarowany przeniósł jej własność na rzecz innej osoby. Jeśli do tego doszło, to orzeczenie uwzględniające powództwo darczyńcy jest skuteczne również w stosunku do tej osoby. W przypadku wydania wyroku, stanowi on podstawę do wszczęcia egzekucji o wydanie nieruchomości przeciwko nabywcy.

W przypadku złożenia oświadczenia o odwołaniu darowizny przez osobę, która nie ma do tego umocowania darczyńcy i nie wyraził on zgody na jej działanie bez pełnomocnictwa, traktuje się taka czynność jako bezwzględnie nieważną.